Halid Ziya Uşaklıgil'in 'Sarı Yüz' adlı eseri, Türk edebiyatının önemli romanlarından biridir. Roman, adından da anlaşılacağı üzere, yaşamın getirdiği zorluklar, hayal kırıklıkları ve insanın zamanla nasıl yıprandığı temasını işler. Ana karakterin yüzündeki sarılık, sadece fiziksel bir durum olmanın ötesinde, ruhsal çöküntüyü, umutsuzluğu ve içsel acıları simgeler. Eser, bireyin toplumsal baskılar, ailevi sorunlar ve kişisel zaafları karşısında verdiği mücadeleyi derinlemesine ele alır. Uşaklıgil, karakterlerinin psikolojik derinliklerine inerek, onların iç dünyalarını, düşüncelerini ve duygularını ustaca aktarır. 'Sarı Yüz', okuyucuyu insanın varoluşsal sancılarıyla yüzleştiren, modern insanın yalnızlığını ve yabancılaşmasını da gözler önüne seren bir yapıttır. Romanın temaları arasında aşk, ölüm, kader, pişmanlık ve geçmişle hesaplaşma gibi evrensel konular bulunur. Hedef okur kitlesi, Türk edebiyatının klasiklerini okumayı seven, psikolojik derinliği olan, toplumsal ve bireysel sorunlara duyarlı okurlardır. Benzer temaları işleyen eserler arasında, yine Halid Ziya'nın 'Mai ve Siyah' ve 'Aşk-ı Memnu' gibi romanlarının yanı sıra, Mehmet Rauf'un 'Eylül'ü ve Reşat Nuri Güntekin'in 'Çalıkuşu' gibi eserleri de gösterilebilir. Bu eserler, bireyin iç dünyasına odaklanmaları, toplumsal değişimlerin birey üzerindeki etkilerini incelemeleri ve güçlü karakter analizleri ile 'Sarı Yüz' ile paralellikler taşır.

Halid Ziya Uşaklıgil, Türk edebiyatının Batılılaşma döneminin en önemli yazarlarından biridir. 1865 yılında İstanbul'da doğan Uşaklıgil, Servet-i Fünun (Edebiyat-ı Cedide) akımının öncü isimlerinden biri olarak kabul edilir. Eğitimini dönemin seçkin okullarında alan yazar, Fransızca'yı iyi derecede bilmesi sayesinde Batı edebiyatını yakından tanımış ve eserlerine bu birikimini yansıtmıştır. Uşaklıgil'in üslubu, dönemin jenerasyonuna göre oldukça yenilikçi ve akıcıdır. Arapça ve Farsça'dan gelen ağır tamlamalardan uzaklaşarak, konuşma diline yakın, canlı ve zengin bir Türkçe kullanmıştır. Romanlarında genellikle bireyin iç dünyası, ruhsal çözümlemeler, aşk, hayal kırıklığı, toplumsal eleştiriler ve bireyin toplumla çatışması gibi temaları işlemiştir. Psikolojik derinliği olan karakterler yaratma konusundaki ustalığı, onu Türk romanının gelişiminde kilit bir figür haline getirmiştir. Uşaklıgil'in en önemli eserleri arasında 'Mai ve Siyah' (1897), 'Aşk-ı Memnu' (1900), 'Kırık Hayatlar' (1924), 'Nemide' (1894), 'Ferdi ve Şürekası' (1895) ve 'Sefile' (1896) gibi romanlar yer alır. Ayrıca 'Gizli Mabet', 'Mezardan Düşenler' gibi hikaye kitapları ve 'Tevfik Fikret', 'Halit Ziya Uşaklıgil'in Hatıraları' gibi anı ve deneme türündeki eserleri de bulunmaktadır. Yazar, yaşamı boyunca birçok önemli görevde bulunmuş, öğretmenlik ve devlet memurluğu yapmıştır. Edebiyat alanındaki çalışmalarıyla Türk edebiyatına kazandırdığı eserler ve getirdiği yenilikler nedeniyle hiçbir resmi ödül almamış olsa da, Türk edebiyatı tarihindeki yeri ve önemi tartışılmazdır. Eserleri, Tanzimat'tan sonra başlayan Batılılaşma sürecinin edebiyattaki karşılığı olarak, Türk romanının modernleşmesinde büyük rol oynamıştır. Halid Ziya Uşaklıgil, 1945 yılında İstanbul'da hayatını kaybetmiştir.