Yusuf En Nebhani'nin 'En Sevgili Kul Son Nebi Son Resul Muhammedi Nurlar' adlı eseri, İslam tarihindeki en önemli figürlerden biri olan Hz. Muhammed'in (S.A.V.) hayatını, mucizelerini, ahlakını ve peygamberlik misyonunu derinlemesine ele alan kapsamlı bir biyografi ve manevi yorumlama kitabıdır. Bu eser, geleneksel İslamî kaynaklara dayalı olarak Peygamber Efendimiz'in doğumu, Mekke ve Medine dönemleri, hicret, savaşlar, vahiy süreci ve vefatı gibi kritik olayları detaylı bir şekilde anlatır. Kitap, Peygamber'in 'son nebi ve son resul' olarak nitelendirilmesinin teolojik önemini vurgularken, 'Muhammedi Nurlar' ifadesiyle onun manevi ışığının evrensel boyutunu ve ümmete sunduğu nurani rehberliği betimler. Özet olarak, kitap Peygamber'in hayatını kronolojik bir sırayla sunar: Önce Mekke'de doğumu ve erken yılları, putperestliğe karşı tebliğ mücadelesi, boykotlar, Akabe Biatleri ve hicretle Medine'ye geçiş. Medine döneminde devletleşme, uhud ve hendek savaşları, hudeybiye antlaşması, fetihler ve veda hutbesi gibi olaylar, hadis ve siyer kaynaklarından alıntılarla zenginleştirilir. Peygamber'in mucizeleri, özellikle miraç hadisesi ve ayın yarılması, tasavvufi bir perspektiften yorumlanır. Kitabın temaları arasında tevhid (Allah'ın birliği), ahlakî üstünlük, sabır, merhamet ve cihat ön plandadır. Peygamber'in 'en sevgili kul' olarak Allah katındaki makamı, Kur'an ayetleri ve hadislerle desteklenerek, onun insanlık için rol modeli olduğu vurgulanır. Eser, İslamî tasavvuf geleneğine sadık kalarak, Peygamber sevgisini (muhabbet-i Nebi) merkeze alır ve okuyucuyu manevi bir yolculuğa çıkarır. Hedef okur kitlesi, İslamî ilimlere ilgi duyan Müslümanlar, özellikle tasavvuf ehli, dinî eğitim alan gençler ve Peygamber'in siretini derinlemesine anlamak isteyenlerdir. Bu kitap, akademik bir çalışma olmanın ötesinde, ibadet ve zikir için ilham kaynağı olarak tasarlanmıştır; namaz sonrası okumalar veya vaaz materyali olarak kullanılabilir. Benzer eserler arasında Martin Lings'in 'Muhammed'in Hayatı', İbn Hişam'ın 'Siret-i Resulullah', Said Nursi'nin 'Lem'alar' serisi ve Mehmet Efendi'nin 'Peygamber Efendimizin Hayatı' gibi kitaplar sayılabilir. Bu eserler de Peygamber biyografisini benzer kaynaklarla işler, ancak Nebhani'nin kitabı daha fazla tasavvufi nüans ve manevi yorum içerir. Kitabın dili, klasik Arapça üslubuna yakın bir Osmanlı Türkçesi karışımıyla yazılmış olup, dönemin alimlerine hitap eder. Toplamda, 'En Sevgili Kul Son Nebi Son Resul Muhammedi Nurlar', Peygamber sevgisini artırmak ve İslamî tefekkürü derinleştirmek amacıyla yazılmış bir başyapıttır. Eserin hacmi yaklaşık 500 sayfa olup, bölümler halinde yapılandırılmıştır: Girişte Peygamber'in nübüvvet delilleri, ortada hayatı ve sonunda mirası ele alınır. Okuyucu, bu kitap sayesinde Peygamber'in nurani özelliklerini –adil yargıç, merhametli lider, mütevazi kul olarak– daha iyi kavrar. Tasavvufi açıdan, kitap 'nübüvvet nuru' kavramını işleyerek, Peygamber'in kalbiyle bağlantı kurmayı teşvik eder. Benzer şekilde, Michael Hart'ın 'Tarihin En Etkili 100 Kişisi'nde Peygamber'i birinci sıraya koyması gibi, bu eser de onun evrensel etkisini vurgular. Hedef okur için, kitap manevi arınma ve ilim artırma aracıdır; örneğin, bir talebe için siret dersi, bir mümin için dua kitabı niteliğindedir. Eserin benzersiz yanı, Nebhani'nin kendi tasavvufi deneyimlerini yansıtmasıdır; o, Peygamber'in yolunu takip eden bir Nakşibendi şeyhi olarak, metni kişisel bir tefekkürle zenginleştirmiştir. Bu sayede, kitap sadece tarihî bir anlatı olmaktan çıkıp, yaşayan bir manevi rehber haline gelir. Okuyucular, Peygamber'in 'âlemlere rahmet' oluşunu içselleştirerek, günlük hayatlarında uygulamalı İslam'ı öğrenir. Benzer eserlere kıyasla, bu kitap daha fazla şiirsel ve dua dolu pasajlar içerir, örneğin Peygamber'in methiyeleriyle dolu bölümler. Sonuç olarak, 'En Sevgili Kul Son Nebi Son Resul Muhammedi Nurlar', İslam edebiyatının vazgeçilmez bir parçasıdır ve her Müslüman'ın kütüphanesinde yer almalıdır.

Yusuf En Nebhani (ö. 1932), Osmanlı İmparatorluğu'nun son dönemlerinde ve erken Cumhuriyet yıllarında yaşamış önemli bir İslam alimi, şair, fakih ve tasavvuf erbabıdır. 1849 yılında bugünkü Lübnan'ın Beyrut şehrinde doğan Nebhani, köklü bir aileden gelmektedir; babası İsmail Nebhani, annesi ise tanınmış bir alimin kızıdır. Gençliğinden itibaren dinî ilimlerde eğitim aldı; fıkıh, tefsir, hadis ve tasavvuf alanlarında üstatlar yetiştirdi. Medrese eğitimi sonrası, Osmanlı bürokrasisinde görev yaptı; Beyrut ve Şam'da kadılık ve müftülük makamlarında bulundu. 19. yüzyılın sonlarında İstanbul'a giderek, Şeyhülislamlık makamına yükseldi, ancak siyasi çalkantılar nedeniyle emekli oldu. Hayatının büyük kısmını tasavvufi inzivaya çekilerek geçirdi; Nakşibendi tarikatının önde gelen şeyhlerindendi. Biyografisi, İslamî ilimlerin savunucusu olarak bilinir; modernist akımlara karşı geleneksel ulemayı temsil etti. Dönemi, Osmanlı'nın çöküşü ve Arap milliyetçiliğinin yükselişiyle karakterizedir; Nebhani, bu ortamda İslam birliğini savundu. Üslubu, klasik Arap edebiyatına dayalı olup, şiirsel ve belagatlıdır; eserlerinde Kur'anî üslup hâkimdir, duygusal derinlik ve manevi coşku ön plandadır. Önemli eserleri arasında 'En Sevgili Kul Son Nebi Son Resul Muhammedi Nurlar' öne çıkar; bu kitap, Peygamber biyografisini tasavvufi bir yaklaşımla sunar. Diğer eserleri: 'Culâ el-Kulûb' (kalpleri dirilten Peygamber methiyeleri), 'Şevâriḳu’l-Haqâʾiḳ' (tasavvufî gerçekler), 'el-Mecmûʿu’n-Nechdî' (hadis derlemesi) ve şiir divanlarıdır. Ödüller konusunda, resmi bir ödül kaydı olmasa da, alimler arasında 'Hüccetü’l-İslam' unvanıyla anıldı; öğrencileri ve takipçileri tarafından büyük saygı gördü. Dönemi itibarıyla, 19.-20. yüzyıl İslam düşüncesinde köprü görevi gördü; vahhabilik gibi akımlara karşı Ehl-i Sünnet'i savundu. Nebhani'nin hayatı, sürgünler ve siyasi baskılarla doludur; 1918'de Şam'a, sonra Beyrut'a yerleşti. Ölümünden sonra eserleri, Arap dünyasında basıldı ve Türkçe'ye çevrildi. Üslubunun etkisi, sonraki tasavvuf yazarlarında görülür; örneğin, duygusal Peygamber sevgisi teması, modern siyer kitaplarında yankılanır. Önemli katkısı, fıkıh alanında Hanefî mezhebine dair fetvalarıdır; 'Fetâvâ el-Yûsufiyye' gibi derlemeleri, hukukî miras bırakmıştır. Tasavvufi şiirleri, mevlid geleneğini zenginleştirdi; dönemin şairleri arasında en duygusalı olarak bilinir. Biyografik olarak, ailesi alimlerle doludur; oğlu Ahmed En Nebhani de devam ettirdi. Nebhani, İslamî ilimlerin korunmasında rol oynadı; modernist reformlara karşı gelenekçi duruşu, onu tartışmalı kıldı. Eserleri, bugün hâlâ medreselerde okutulur. Sonuçta, Yusuf En Nebhani, İslamî mirasın bekçisi olarak tarihe geçti; dönemin kaosunda manevi bir liman sundu.