Walter Benjamin'in "Flânerie: Yükselen Kapitalizm Çağında Bir Lirik Şair Charles Baudelaire" adlı eseri, 19. yüzyıl Paris'inin kendine özgü atmosferi içinde Charles Baudelaire'in şiirsel dehasını ve toplumsal değişimlerle olan karmaşık ilişkisini derinlemesine inceler. Benjamin, Baudelaire'i, modernitenin getirdiği yabancılaşma, tüketim kültürü ve metropol yaşamının karmaşası karşısında bir 'flâneur' (serseri, aylak) olarak konumlandırır. Flâneur, kalabalıklar içinde kaybolan, ancak bu kalabalıkları ve şehrin ritmini gözlemleyen, pasif bir seyircidir. Benjamin'e göre Baudelaire'in şiirleri, bu flâneur deneyiminin bir ürünüdür. Şiirlerinde, Paris'in sokakları, pasajları, fuarları ve burjuva yaşamının ikiyüzlülüğü, Benjamin'in analiziyle yeniden canlanır. Eserin temel temalarından biri, kapitalizmin yükselişiyle birlikte sanatın ve şairin rolünün nasıl değiştiğidir. Benjamin, Baudelaire'in şiirlerinin, geleneksel lirik şiirin yerini alan, modern şehir yaşamının deneyimlerini yansıtan yeni bir estetik biçimi temsil ettiğini savunur. Kapitalizm, commodification (metalaşma) yoluyla her şeyi, hatta sanatı bile birer metaya dönüştürürken, Baudelaire bu metalaşmaya karşı koymaya çalışan, ancak aynı zamanda onun içinde var olmak zorunda kalan bir figürdür. Benjamin, Baudelaire'in eserlerinde modern deneyimin hem çekiciliğini hem de dehşetini bulur. Hedef okur kitlesi, edebiyat teorisi, kültürel eleştiri, felsefe ve 19. yüzyıl tarihiyle ilgilenen akademik çevreler, öğrenciler ve genel okuyuculardır. Benjamin'in Baudelaire analizi, özellikle modern sanatın kökenlerini ve şehir yaşamının insan ruhu üzerindeki etkilerini anlamak isteyenler için aydınlatıcıdır. Benzer eserler arasında, Benjamin'in kendi diğer Baudelaire çalışmaları, Georg Simmel'in metropol üzerine yazıları, Baudelaire'in kendi eserleri ve Baudelaire üzerine yazılmış diğer eleştirel incelemeler sayılabilir. Benjamin'in bu eseri, modernitenin kültürel ve estetik sonuçlarını anlamak için kilit bir metin olarak kabul edilir.

Walter Benjamin (1892-1940), 20. yüzyılın en önemli Marksist filozoflarından, kültür eleştirmenlerinden ve deneme yazarlarından biridir. Frankfurt Okulu'nun erken dönem düşünürlerinden biri olarak kabul edilir, ancak hiçbir zaman tam olarak okulun kurumsal yapısına entegre olmamıştır. Benjamin'in düşünce dünyası, Marksizm, Yahudi mistisizmi, Alman Romantizmi ve estetik teorisi gibi çeşitli akımların benzersiz bir sentezini sunar. Üslubu, yoğun, imgesel ve metaforik bir yapıya sahiptir. Kendi deyimiyle, 'düşüncelerini, bir mozaik ustası gibi, küçük parçalar halinde örerdi.' Bu parçalar, genellikle beklenmedik bağlantılar ve keskin gözlemlerle bir araya gelerek okuyucuda derin bir etki bırakır. Benjamin'in en bilinen ve etkili eserleri arasında "Teknolojik Üretimde Yeniden Üretilebilirlik Çağında Sanat Eseri" (Das Kunstwerk im Zeitalter seiner technischen Reproduzierbarkeit), "Pasajlar Projesi" (Das Passagen-Werk), "Berlin Çocukluğu" (Berliner Kindheit um Neunzehnhundert) ve "Baudelaire'de Paris'in Lirik Şairi Üzerine" (Über einige Motive bei Baudelaire) gibi çalışmaları bulunur. Bu eserlerde Benjamin, modernitenin estetik, kültürel ve politik boyutlarını, özellikle sanatın toplumsal rolü, metalaşma, hafıza ve tarih gibi konular üzerinden inceler. Benjamin, yaşamı boyunca önemli ödüller kazanmamış olsa da, düşünceleri ölümünden sonra büyük bir etki yaratmıştır. Theodor W. Adorno ve Gershom Scholem gibi düşünürlerle yakın ilişkileri olmuştur. Benjamin, Nazilerin yükselişiyle birlikte Almanya'dan kaçmak zorunda kalmış ve Paris'te sürgün hayatı yaşamıştır. II. Dünya Savaşı'nın başlamasıyla İspanya üzerinden Amerika'ya kaçmaya çalışırken, Fransız-İspanyol sınırında Gestapo tarafından yakalanacağını anlayınca intihar etmiştir. Dönemi, Avrupa'da büyük sosyal ve politik çalkantıların yaşandığı, faşizmin yükseldiği ve savaşın gölgesinin üzerlerine düştüğü bir dönemdir. Benjamin'in eserleri, bu çalkantılı dönemin ruhunu ve modernitenin getirdiği karmaşık değişimleri yansıtır.