Jose Saramago'nun "Görmek" (Ensaio sobre a Cegueira) adlı eseri, bir salgın körlük vakasıyla başlayan, distopik bir romandır. Roman, bilinmeyen bir nedenle aniden kör olmaya başlayan insanların hikayesini anlatır. Toplumun düzeni hızla bozulurken, kör olanlar ve onlara yardım etmeye çalışanlar hayatta kalma mücadelesi verirler. Kitap, insanlığın karanlık yönlerini, ahlaki çöküşü, güç mücadelesini ve umudu sorgular.

Kitabın teması, görmenin ötesinde, insanın iç dünyasını, ahlaki değerlerini ve toplumun yapısını irdelemektir. Saramago, fiziksel körlüğün, bireylerin ve toplumun değerlerini nasıl etkilediğini, medeniyetin çöküşünü ve insan doğasının en temel özelliklerini gözler önüne serer. Roman, okuyucuyu, görme yetisinin ötesine geçerek, gerçek anlamda "görmeye" davet eder. Eser, bireysel ve toplumsal düzeyde ahlaki bir sorgulama sunar.

"Görmek", her yaştan ve farklı ilgi alanlarından okuyucuya hitap eder. Ancak, özellikle felsefi ve sosyolojik konulara ilgi duyan, insan doğası ve toplumun işleyişi üzerine düşünmeyi seven okuyucular için daha çekici olabilir. Kitap, okuyucuyu rahatsız edebilecek sahneler ve konular içermesine rağmen, insanlık durumu üzerine derinlemesine düşünmeye sevk eder.

Benzer kitaplar arasında, distopik temaları işleyen ve toplumun çöküşünü konu alan eserler sayılabilir. Örneğin, Cormac McCarthy'nin "The Road" romanı, kıyamet sonrası bir dünyada hayatta kalma mücadelesini anlatır. Aldous Huxley'nin "Cesur Yeni Dünya"sı ise, teknoloji ve sosyal kontrolün insanlık üzerindeki etkilerini konu alır. George Orwell'ın "1984"ü ise, totaliter rejimlerin bireyler üzerindeki baskısını ve özgürlüğün kaybını işler. Ayrıca, Albert Camus'nün "Veba"sı da, bir salgın sırasında insanların yaşadığı ahlaki çöküşü ve dayanışmayı ele alır. Bu eserler, "Görmek" gibi, insan doğasının karmaşıklığını ve toplumun kırılganlığını derinlemesine inceleyen önemli örneklerdir.

José Saramago, Portekiz edebiyatının en önemli yazarlarından biridir. 1922'de Azinhaga'da doğmuş ve 2010'da ölmüştür. Nobel Edebiyat Ödülü'nü kazanan ilk ve tek Portekizli yazardır. Saramago'nun yazım üslubu, kendine özgü ve oldukça farklıdır. Cümleleri uzun, karmaşık ve noktalama işaretlerini alışılmadık biçimde kullanır. Diyalogları tırnak işareti yerine virgülle belirtir ve karakterlerin düşüncelerini doğrudan metne dahil eder. Bu tarz, okuyucuyu metne daha fazla dahil eder ve anlatıyı daha akıcı hale getirir.

Saramago'nun en önemli eserleri arasında "Körlük" ("Ensaio sobre a Cegueira"), "Bütün İsimler" ("Todos os Nomes"), "Baltasar ve Blimunda" ("Memorial do Convento") ve "Mağara" ("A Caverna") sayılabilir. Bu eserler, genellikle insanlık durumu, ahlak, din ve toplum üzerine derinlemesine düşünceler içerir. Saramago, eserlerinde, bireylerin toplum içindeki yerini, iktidar ilişkilerini ve insanın iç dünyasını sorgular.

Saramago, edebiyat dünyasında birçok ödül kazanmıştır. 1998'de Nobel Edebiyat Ödülü'nü, 1995'te Camões Ödülü'nü ve 1993'te Dublin Edebiyat Ödülü'nü almıştır. Bu ödüller, onun edebi dehasının ve dünya çapındaki etkisinin bir kanıtıdır. Saramago, eserleriyle sadece Portekiz edebiyatına değil, dünya edebiyatına da önemli katkılarda bulunmuştur.

Saramago, yaşadığı dönemde, Portekiz'de Salazar rejiminin baskılarına tanık olmuş ve siyasi görüşleri nedeniyle zaman zaman zorluklar yaşamıştır. Bu deneyimler, onun eserlerindeki eleştirel ve sorgulayıcı yaklaşımını şekillendirmiştir. Saramago, aynı zamanda, ateist bir düşünce yapısına sahipti ve din üzerine yazdığı eserlerle de tartışmalara yol açmıştır. Ancak, tüm bu zorluklara rağmen, edebiyata olan bağlılığından vazgeçmemiş ve insanlık üzerine derinlemesine düşüncelerini eserlerine aktarmaya devam etmiştir.