Jean-Paul Sartre'ın "Altona Mahpusları" (Les Séquestrés d'Altona) adlı oyunu, 1960 yılında sahnelenmiş ve savaş sonrası Avrupa'sının karmaşık ve çalkantılı atmosferinde geçen, derinlikli bir dramdır. Oyun, Almanya'nın Hamburg kentinde, zengin bir aile olan Von Gerlach ailesinin malikanesinde geçer. Ailenin reisi, eski bir Nazi subayı olan babası, Franz Von Gerlach, ve Franz'ın 13 yıldır malikanede sakladığı, dış dünyayla ilişkisini kesmiş, zihinsel ve duygusal olarak çöküşe uğramış oğlu Franz arasında geçen olayları konu alır. Franz, babasının savaş suçlarına tanık olmuş ve vicdan azabı çekmektedir. Aynı zamanda, Franz'ın kız kardeşi Leni, Franz'a karşı karmaşık duygular beslemekte ve onu dış dünyadan korumaya çalışmaktadır. Oyunun temel teması, savaşın insan psikolojisi üzerindeki yıkıcı etkileri, suçluluk, vicdan, özgürlük, sorumluluk ve iletişimsizliktir. Sartre, bu oyunda, bireylerin kendi iç dünyalarıyla, geçmişleriyle ve toplumla olan ilişkileri arasındaki gerilimi ustalıkla işler. Franz, savaşın yarattığı travmayı atlatamamış, kendini suçlu hisseden ve dünyadan soyutlanmış bir karakterdir. Babası ise, savaş suçlarını inkâr etmekte ve geçmişiyle yüzleşmekten kaçınmaktadır. Leni ise, hem Franz'a destek olmaya çalışmakta hem de kendi duygusal çatışmalarıyla mücadele etmektedir. Oyunun atmosferi kasvetli, gergin ve melankoliktir. Sartre, diyaloglar aracılığıyla karakterlerin iç dünyalarını ve düşüncelerini derinlemesine analiz eder. "Altona Mahpusları", savaşın insanlık üzerindeki etkilerini ve bireylerin kendi içlerindeki çatışmaları sorgulayan, felsefi bir oyundur. Oyunun sonunda Franz, intihar eder ve Von Gerlach ailesinin geçmişiyle yüzleşme çabaları başarısızlıkla sonuçlanır. Oyun, izleyiciyi, savaşın mirası, suçluluk duygusu ve insan ilişkileri üzerine düşünmeye sevk eder. Oyunun hedef okur kitlesi, felsefe, edebiyat ve tarih alanlarına ilgi duyan, savaş sonrası Avrupa'sının sosyal ve politik atmosferini anlamak isteyen, derinlikli ve düşündürücü eserler okumayı seven okurlardır. Benzer kitaplar arasında, Sartre'ın diğer eserleri (örneğin, "Bulantı", "Varlık ve Hiçlik") ve Albert Camus'nün "Yabancı" gibi varoluşçu edebiyat örnekleri sayılabilir. Ayrıca, savaş sonrası dönemde yazılan ve savaşın insan psikolojisi üzerindeki etkilerini ele alan eserler de benzer temaları işlemektedir.

Jean-Paul Sartre (1905-1980), 20. yüzyılın en etkili filozoflarından ve yazarlarından biridir. Varoluşçuluk felsefesinin önde gelen temsilcilerinden biri olarak, insan özgürlüğü, sorumluluğu ve varoluşun anlamsızlığı üzerine derinlemesine düşünceler geliştirmiştir. Sartre, aynı zamanda bir romancı, oyun yazarı, senarist, edebi eleştirmen ve politik aktivistti. Yazım üslubu, felsefi derinliği, psikolojik çözümlemeleri ve toplumsal eleştiriyi birleştiren, keskin ve etkileyici bir tarzdır. Eserlerinde, bireyin varoluşsal kaygılarını, kimlik arayışlarını ve özgürlük mücadelesini ele alır. Sartre'ın başlıca eserleri arasında "Bulantı", "Varlık ve Hiçlik", "Gizli Oturum", "Sinekler" ve "Yolda Özgürlük" gibi önemli roman, oyun ve felsefi eserler yer alır. 1964 yılında Nobel Edebiyat Ödülü'ne layık görülmüş, ancak ödülü reddetmiştir. Sartre, ödülü reddetme gerekçesi olarak, ödülün kendisini burjuva sistemine dahil edeceğini ve entelektüel özgürlüğünü kısıtlayacağını belirtmiştir. Sartre'ın yaşadığı dönem, İkinci Dünya Savaşı, Soğuk Savaş ve sömürgecilik gibi büyük toplumsal ve politik çalkantıların yaşandığı bir dönemdi. Bu dönemde Sartre, Marksizm, sosyalizm ve anti-faşizm gibi ideolojilere ilgi duymuş ve politik aktivizmde bulunmuştur. Sartre, Fransa'da varoluşçuluğun ve entelektüel yaşamın önemli bir figürü olmuş, düşünceleri ve eserleriyle dünya edebiyatını ve felsefesini derinden etkilemiştir.