Antonio Damasio'nun "Descartes'ın Yanılgısı" adlı eseri, modern nörobilim ve felsefenin kesişim noktasında yer alan, çığır açıcı bir çalışmadır. Kitap, duygu ve hislerin, rasyonel düşünce ve karar verme süreçlerindeki vazgeçilmez rolünü savunur. Damasio, geleneksel kartezyen düalizmin (zihin ve bedenin ayrımı) temelini sarsarak, bedenin, özellikle de duyguların, zihinsel süreçlerin ayrılmaz bir parçası olduğunu öne sürer. Eser, beynin işleyişini, özellikle de duyguların nörolojik temelini inceleyerek, duyguların sadece "duygusal" tepkiler olmadığını, aynı zamanda rasyonel kararlar almamız için hayati öneme sahip olduğunu gösterir. Damasio, bu argümanını desteklemek için, nörolojik hasar sonucu duygusal yetilerini kaybeden hastaların, rasyonel kararlar almakta da zorlandıklarını gösteren klinik vakaları kullanır. Bu vakalar, duyguların, karar verme süreçlerimizin temelini oluşturduğunu kanıtlar niteliktedir. Kitap, aynı zamanda, bilinç, benlik ve kimlik gibi felsefi kavramları da nörobilimsel bir perspektiften ele alır. Damasio, bilinç ve benliğin, bedensel deneyimler ve duygularla sıkı sıkıya bağlı olduğunu savunur. "Descartes'ın Yanılgısı", sadece bilimsel bir inceleme olmanın ötesinde, insan deneyiminin derinliklerine inen, felsefi ve psikolojik çıkarımlar sunan bir eserdir. Kitap, karmaşık konuları anlaşılır bir dille anlatarak, geniş bir okuyucu kitlesine hitap eder. Eser, özellikle felsefe, psikoloji, nörobilim ve tıp alanlarında çalışanlar için önemli bir kaynak olmakla birlikte, insan zihni ve duyguları üzerine merak duyan herkes için ilgi çekicidir. Kitabın ana teması, duygu ve rasyonellik arasındaki ilişkiyi yeniden değerlendirmek ve bu ilişkinin insan deneyimi üzerindeki etkilerini anlamaktır. Damasio, duyguların, düşünce süreçlerimizi yönlendiren, bizi hayatta tutan ve anlamlı kararlar almamızı sağlayan temel bir güç olduğunu savunur. Hedef okur kitlesi, felsefe, psikoloji, nörobilim ve tıp öğrencileri ve akademisyenleri olmakla birlikte, insan zihni ve duyguları üzerine derinlemesine düşünmek isteyen herkesi kapsar. Benzer kitaplar arasında, Damasio'nun diğer eserleri ("Vücut ve Duygular", "Kendine Gelmek") ve nörobilim ve felsefe alanındaki diğer önemli eserler (örneğin, Oliver Sacks'ın çalışmaları, Daniel Dennett'in eserleri) sayılabilir. Kitap, duyguların ve rasyonelliğin birbirini dışlamadığını, aksine birbirini tamamladığını ve insan deneyiminin ayrılmaz bir parçası olduğunu vurgular.

Antonio Damasio, Portekizli bir nörolog ve sinirbilimcidir. Beyin, duygu, bilinç ve karar verme süreçleri üzerine yaptığı çalışmalarla tanınır. Lizbon Üniversitesi'nde tıp eğitimi aldıktan sonra, Amerika Birleşik Devletleri'ne yerleşti ve burada çeşitli akademik pozisyonlarda bulundu. Şu anda Güney Kaliforniya Üniversitesi'nde (USC) nöroloji profesörüdür ve USC Brain and Creativity Institute'ün direktörüdür. Damasio'nun yazım üslubu, bilimsel araştırmaları, felsefi derinlikle birleştiren, anlaşılır ve akıcı bir dildir. Karmaşık konuları, okuyucunun kolayca anlayabileceği bir şekilde anlatır. Eserlerinde, klinik vakaları, nörolojik bulguları ve felsefi argümanları ustalıkla bir araya getirir. Önemli eserleri arasında "Descartes'ın Yanılgısı", "Vücut ve Duygular" ve "Kendine Gelmek" sayılabilir. "Descartes'ın Yanılgısı", en bilinen ve en etkili eseridir. "Vücut ve Duygular" ise, bedenin duygusal süreçlerdeki rolünü daha detaylı incelerken, "Kendine Gelmek" bilinç ve benlik üzerine odaklanır. Damasio, bilimsel çalışmaları ve yazılarıyla birçok ödül kazanmıştır. Bu ödüller arasında, Asturias Prensesi Ödülü (Bilim ve Teknoloji) ve Grawemeyer Ödülü sayılabilir. Damasio, çalışmalarını çoğunlukla 20. ve 21. yüzyıllarda gerçekleştirmiştir. Bu dönem, nörobilim alanında büyük gelişmelerin yaşandığı, beyin araştırmalarının ivme kazandığı ve bilişsel bilimlerin yükselişe geçtiği bir dönemdir. Damasio'nun çalışmaları, bu gelişmelerin önemli bir parçası olmuştur ve insan zihninin daha iyi anlaşılmasına katkı sağlamıştır. Damasio, aynı zamanda, bilimsel araştırmalarını etik ve toplumsal sorumluluk ilkeleriyle birleştirerek, bilim ve toplum arasındaki ilişkiyi güçlendirmeye çalışmıştır.