Abdullah Reha Nazlı'nın kaleme aldığı 'Yanılginin İcadı', okuyucuyu derin felsefi sorgulamaların içine çeken, modern insanın varoluşsal sancılarını ve gerçeklik algısının kırılganlığını ustaca işleyen bir eserdir. Kitap, bireyin kendi zihninde yarattığı yanılgıların, toplumsal dayatmalarla birleşerek nasıl bir hapishane inşa ettiğini gözler önüne serer. Nazlı, teknolojinin ve bilginin hızla yayıldığı günümüz dünyasında, hakikatin ne kadar göreceli hale geldiğini, bireyin kendi doğrularını nasıl inşa ettiğini ve bu inşa sürecinde ne denli yalnızlaştığını çarpıcı bir dille anlatır. Romanın temel teması, bireyin kendi gerçekliğini sorgulaması, yanılgılarından sıyrılma çabası ve bu çabanın beraberinde getirdiği acı verici aydınlanmadır. Nazlı, postmodern edebiyatın izlerini taşıyan üslubuyla, okuyucuyu sürekli bir düşünsel yolculuğa davet eder. Kitap, özellikle felsefeye, psikolojiye ve sosyolojiye ilgi duyan, hayatın anlamını ve bireyin toplumdaki yerini sorgulayan geniş bir okur kitlesine hitap etmektedir. 'Yanılginin İcadı', bireyin kendi iç dünyasına yaptığı yolculukta ona rehberlik edebilecek, onu düşündürecek ve belki de kendi yanılgılarının farkına varmasını sağlayacak nitelikte bir eserdir. Benzer temaları işleyen eserler arasında, Albert Camus'nün 'Yabancı'sı, Franz Kafka'nın 'Dava'sı ve Fyodor Dostoyevski'nin 'Suç ve Ceza'sı gibi klasikleşmiş varoluşçu ve absürt edebiyat örnekleri sayılabilir. Ancak Nazlı, bu eserinde kendine özgü bir dil ve anlatım biçimiyle bu topraklara özgü bir varoluşsal sorgulamayı başarıyla aktarır. Kitap, okuyucuyu pasif bir alımlayıcı olmaktan çıkarıp, metnin içinde aktif bir rol oynamaya teşvik eder, kendi anlam dünyasını inşa etmesi için onu cesaretlendirir. Bu anlamda 'Yanılginin İcadı', sadece bir roman olmanın ötesinde, bir düşünce deneyi, bir ayna görevi görür.

Abdullah Reha Nazlı, Türk edebiyatına modern ve felsefi derinliği olan eserler kazandıran önemli yazarlardan biridir. Özellikle 'Yanılginin İcadı' romanıyla geniş kitlelerce tanınan Nazlı, eserlerinde bireyin varoluşsal sorunlarını, toplumsal baskıları ve modern insanın yalnızlığını derinlemesine işler. Nazlı'nın edebi kişiliği, postmodern anlatım tekniklerini kullanmasıyla öne çıkar. Metinlerinde sıkça rastlanan ironi, metinlerarasılık ve parçalanmış anlatım, okuyucuyu metinle sürekli bir diyalog halinde olmaya davet eder. Yazarın üslubu, felsefi derinliği ile lirizmin iç içe geçtiği, yer yer soyutlamalara başvuran ancak her zaman temel bir insani duyarlılığı koruyan bir yapıdadır. Nazlı'nın eserleri, okuyucuyu pasif bir dinleyici olmaktan çıkarıp, metnin anlamını kendi deneyimleriyle yeniden üretmeye teşvik eder. Bu özelliğiyle, onu çağdaş Türk edebiyatında özgün bir yere konumlandırır. Nazlı'nın 'Yanılginin İcadı' dışında da çeşitli deneme ve öykü kitapları bulunmaktadır, ancak romanları onun edebi kimliğini en çok yansıtan eserleridir. Yazarın edebi kariyerinde belirli bir döneme sıkışmaktan ziyade, güncelin ve evrenselin kesişim noktalarında dolaşmayı tercih ettiği görülür. Henüz genç yaşta olmasına rağmen, eserlerindeki olgunluk ve derinlik, ona edebiyat dünyasında önemli bir saygınlık kazandırmıştır. Nazlı'nın eserleri, herhangi bir edebi ödülle taçlandırılmamış olsa da, eleştirmenlerden ve okuyuculardan aldığı olumlu geri dönüşler, onun Türk edebiyatındaki kalıcı yerini şimdiden belirginleştirmiştir. Nazlı, modern insanın karmaşık ruh halini ve toplumsal ilişkilerdeki yapaylıkları sorgularken, okuyucuyu kendi iç dünyasına bir yolculuğa çıkarır. Onun yazıları, sadece birer okuma deneyimi olmanın ötesinde, birer düşünce egzersizi olarak da değerlendirilebilir. Nazlı'nın eserleri, özellikle genç okurların kendi kimliklerini ve dünyayı anlama çabalarına ışık tutacak niteliktedir.